De aanval van de webkrakers van Anonymous op webstekken van de Israelische overheid en bedrijven uit solidariteit met het Palestijnse volk, zou voor weinig storingen hebben gezorgd, zo meldt het Franse dagblad Le Monde. Het meeste te lijden onder de cyberaanvallen hebben kleinere ondernemingen. In de internetcafé’s van de Gaza-strook heerst blijdschap: “Dat is beter dan een raketoorlog.”, aldus Le Monde.
Bron: Le Monde
Twee leden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, de Democraat Dutch Ruppersberger en de Republikein Mike Rogers, stellen pogingen in het werk een gesneefd wetsvoorstel over het inzien van internetgegevens weer op de rol te krijgen, zo meldt De Volkskrant. Als het voorstel wet wordt, kunnen de overheid en bedrijfsleven probleemloos gegevens uitwisselen, waarbij de bedreiging van de webveiligheid het alibi zou moeten zijn. Eerder strandde het voorstel omdat de beoogde wet te veel een bedreiging zou zijn voor de privésfeer van internetgebruikers.
Het tweetal doet weer een poging omdat de laatste tijd veel Amerikaanse bedrijven en overheidsinstanties het slachtoffer zijn geworden van massale cyberaanvallen. Bij die aanvallen zou ook het Chinese leger een rol gespeeld hebben.
Tegenstanders van de wet merkten vorig jaar op dat gegevens over het internetverkeer van Amerikaanse staatsburgers na invoering van de nieuwe wet eenvoudig toegankelijk zouden worden voor inlichtingendiensten als de FBI en de nationale beveiligingsdienst NSA. De Amerikaanse overheid heeft al een grote greep op de informatiestromen op het web in, onder meer, de bankwereld.
Bron: De Volkskrant
Of ze vervelen zich de klere of er is wat anders aan de hand (alleen is dan onduidelijk wát): de aanval op Nederland is geopend, op cyber-Nederland. Nadat afgelopen week enkele banken, met als grootste slachtoffer de ING-bank, is getroffen door massa-aanvallen van webkrakers, lijkt nu De Telegraaf het slachtoffer te zijn van hackers, zo meldt het Parool. De Telegraaf was afgelopen zaterdag twee uur niet bereikbaar en heeft aangifte gedaan bij de politie. Overigens zouden de maaatregelen die de ING heeft getroffen tegen massaaanvallen succesvol zijn. Nieuwe aanvallen op de ING-stek zouden binnen 20 minuten (in plaats van uren voor eerdere aanvallen) zijn verholpen, zo meldt Trouw op 10 april j.l.
Ondertussen bericht dezelfde krant dat Belgische banken veel beter beschermd zouden zijn tegen cyberaanvallen dan de Nederlandse. Volgens de Belgische beveiligingsdeskundige Eddy Willems hebben in België de banken de informatie op verschillende servers gezet, waardoor een massawebaanval iets makkelijker te pareren is. Helemaal voorkomen kun je het niet, aldus de webdeskundige, omdat dat niet alleen afhangt van de infrastructuur en aanwezige beveiligingsfilters. “Het lijkt erop dat de aanval bij ING vooral werd veroorzaakt doordat heel veel machines op het zelfde moment inlogden op het internetbankieren-systeem. Daartegen kun je je echt heel moeilijk beveiligen.”, zei Willems in Het Parool. Toch loopt België wat Willems betreft wel voor op het gebied van internetbeveiliging. De kaartlezer die bij veel banken gebruikt moet worden bij internetbankieren is er al veel langer dan in Nederland en, volgens hem, daar ook net iets geavanceerder. De fraudecijfers met internetbankieren liggen er veel lager dan in Nederland: € 3 miljoen euro voor België tegen bijna € 35 miljoen in Nederland, aldus het Parool. Overigens moet hier wel bij worden opgemerkt dat de Belgische banken veel kleiner zijn dan de Nederlandse en dus minder aantrekkelijk voor webkrakers.
Bron: Parool; foto Parool
Gemiddeld halen slimbelbezitters (smartphone) hun toestel 14 keer per dag te voorschijn om te kijken of er nog wat is gebeurd op Facebook, zo heeft onderzoek van het Amerikaanse studiebureau IDC uitgewezen. De Facebook-app zou daarmee na de meel-app en de browser-app de populairste slimbel-app in de VS zijn. Dat veelvuldige loeren kost de mobiele Facebookers zo’n half uur per dag. Het onderzoek, deels gesponsord door Facebook, is uitgevoerd bij een groep van 7 446 Amerikaanse slimbelgebruikers (Android en iOS) in de leeftijdsgroep tussen 18 en 44 jaar.
Bron: De Standaard
Het is handig om steeds ruimer voorhanden elektronische gegevens te gebruiken voor allerlei maatschappelijke toepassingen zoals ruimtelijke ordening, epidemiologie, logistiek en dergelijke. Voordat onderzoekers daar mee aan de gang gaan worden die gegevens geanonimiseerd. Uit onderzoek van het MIT en de katholieke universiteit van Louvain-la-Neuve blijkt het echter vrij gemakkelijk om die geanonimiseerde gegevens weer te ‘personifiëren’. Met slechts vier referentiepunten werden de geanonimiseerde gegevens van 1,5 miljoen mobiele bellers in een klein land (volgens het persbericht; zal dus wel België zijn) weer verbonden aan een specifiek toestel. Dat ging in 95% van de gevallen goed. Om een toestel uit de lijst aan te wijzen is informatie van de ontvanger/zender van vier gesprekken voldoende uit een ‘dataset’ van meer dan een miljoen mensen, soms zijn een paar twitterberichten al genoeg.
De gegevens die de onderzoekers analyseerden waren plaats van de zendmast en de verbindingstijd. Die gegevens konden niet gekoppeld worden aan het telefoonnummer. In 95% van de gevallen bleken vier plaats/tijd-punten voldoende om de telefoon in kwestie te ‘individualiseren’, in het slechtste geval (of beste) waren 11 punten nodig. De onderzoekers zijn er van overtuigd dat de mogelijkheden tot ‘personifiëren’ op het wereldwijde web nog aanzienlijk groter zijn.
Bron: Eurekalert/Wired
Er zijn mensen die zich zorgen maken over de inbreuken op hun privésfeer op internet. Via je surfgedrag, berichten op de Facebooks en Hyves of via de inhoud van je e-berichten op GMail kunnen bedrijven achterhalen wat je voorkeuren zijn om je te kunnen bestoken met gerichte reclame en andere zooi. Het kan nog doller, maar dan moet het slachtoffer zelf wel zijn medewerking verlenen: een ‘personificatie’ van de te ontvangen reclame via het eigen DNA. Het webblad Wire meldt dat het bedrijf Miinome is begonnen met DNA-personificatie. “We zijn de eerste marktplaats van het menselijk genoom voor leden”, zegt Paul Saarinen, baas van Miinome.
Het bedrijf combineert de gebruikelijke persoonlijke gegevens van het web (Facebook enz.) met de genetische informatie, om bedrijven inzicht te geven waar deze ‘meneer Jansen’ of die ‘mevrouw Pietersen’ behoefte aan zou kunnen hebben. De slachtoffers zelf hebben zeggenschap over welke eigenschappen ze openbaar willen maken. Als iemand blijkens zijn genoom vatbaar is voor kaalheid en er blijkt uit je Facebook gebabbel dat je last hebt van stress en dat je rookt, dan zou je advertenties kunnen krijgen voor nicotinepleisters of yoga-cursussen. Je moet, zoals gezegd, daar wel mee instemmen. Volgens Saarinen krijgen de bedrijven geen inzicht de genetische informatie van de ‘leden’ van Miinome. 
Miinome verdient zijn geld via het aantal keren dat een deelnemend bedrijf aangeklikt wordt door een ‘lid’. Wire stelt nog de vraag over de veiligheid van zo’n operatie, want Miinome kan wel beweren dat de genetische gegevens geanonimiseerd zijn, maar is dat ook zo? Hoe veilig zijn iemands genetische gegevens bij een webbedrijf en wat als ik van mijn ‘lidmaatschap’ af wil? Verdwijnen die genetische gegevens dan ook radicaal van internet?
Het ‘lek’ hoeft niet eens bij Miinome te zitten. Internetters zijn nogal slordig. Het blijkt uit recent Frans onderzoek dat websurfers zeggen zich bewust te zijn van de risico’s van internetgebruik, maar dat ze zich in de praktijk toch heel onvoorzichtig gedragen. Een aanzienlijk deel, bijvoorbeeld, gebruikt steeds hetzelfde wachtwoord: 42%, bij jongeren onder de 25 zelfs 58%.
Bron: Wire en Le Monde
Het lijkt er op dat een ruzie tussen Spamhaus, een bedrijf dat zooi filtert uit het e-mailverkeer, en de in Nederland gevestigde internetaanbieder Cyberbunker heeft geleid tot wat een van de grootste, zo niet de grootste webaanval is in de geschiedenis van het wereldwijde web. Volgens Le Monde heeft een woordvoerder van de Nederlandse webaanbieder, Sven Olaf Kamphuis, gezegd dat Spamhaus zijn positie heeft misbruikt door zijn bedrijf op de zwarte lijst te zetten. Overigens zal uit later berichtgeving in Futura-Sciences 
blijken, dat dat massieve van de aanval aanvankelijk sterk is overdreven. Vele ‘internauten’ hebben de ‘enorme’ vertraging van het wereldwijde web nauwelijks of niet gemerkt.
Hoe het ook zij, volgens de BBC had de aanval, een databombardement, een ‘kracht’ van 900 gigabit per seconde, genoeg om de meeste webservers volledig plat te leggen. Spamhaus zegt de aanval met succes te hebben afgeslagen. De massale aanval zou hebben geleid tot een over de hele wereld trager web, maar volgens de Volkskrant heeft de grootscheepse aanval van Cyberbunker alleen gevolgen gehad voor de snelheid van het Nederlandse deel van het web. Cyberbunker, volgens Le Monde een paradijs voor cyberboeven, is zijn weboorlog op 19 maart begonnen. Momenteel is de eigen webstek nog steeds onbereikbaar.
Bron: Foto Le Monde
Er gaat een rilling door het drukbezochte restaurant, vol met, vooral, jonge, modieus geklede mensen. Er komt iemand met een raar soort bril op zijn haakneus binnen. Of bril, eigenlijk is het een soort loos montuur. Zelf ziet hij er ook een beetje als een sukkel uit met kleren die volslagen uit de mode zijn en hij loopt als een zonderling steeds in zichzelf te mompelen.
Het is echter niet zo maar een bril en de drager is minder een sukkel dan ie lijkt. Het is dé Bril (met een hoofdletter). Al jaren heeft Google de technomafferiken (en dat zijn toch de meeste jonge mensen) euforisch gemaakt met die Bril. Weg met het gestuntel met onhandige debieltjes, die om onbegrijpelijke redenen slim werden genoemd. Dit is een apparaat waar ik altijd alles bij de hand heb, niet geprojecteerd op een lullig schermpje van een paar centimeter, maar in mijn blikveld. Ik hoef me nooit meer af te vragen wie daar nu weer voor me staat of wat ik nu weer gemist heb. Elke bericht kan onmiddellijk getoond worden. Ik kan het hele wereldwijde web in één keer in mijn eigen analoge blikveld krijgen.
De rilling van de bezoekers van dat restaurant kan ook een andere oorzaak hebben. Met de Bril kun je ook ongemerkt filmpjes opnemen. Gecombineerd met beeldherkenning en het koppenbestand van Google via, bijvoorbeeld, Picasa, weet de brildrager razendsnel wie er in het restaurant zit. Misschien ook waar die werkt en woont en wat zijn, heel ouderwets, mobiele nummer is. Mag iedereen dat weten? We hebben toch niks te verbergen? Dat is een grap. Veel mensen realiseren niet hoe veel ze te verbergen hebben.
Mark Hurst, oprichter van privacywaakhond Creative Good, heeft daar eens zijn gedachten over laten gaan. In nrc.next stond een bewerkte weergave van die overpeinzingen. 
De belangrijkste ervaringsvraag met de Bril is niet hoe het is om die op te hebben, vindt Hurst, maar hoe het is om bij iemand in de buurt te zijn die de Bril op heeft. Wat is die aan het doen? Met wie deelt hij/zij die gegevens? Spooky, zou Dame Edna zeggen. Wat Glass zo uniek maakt, zegt Hurst, is dat het een Google-project is. Google heeft het vermogen om de Bril te combineren met zijn andere technologieën, met zijn wolk, met de id-databank van Google Plus. Mark Zuckerberg van Facebook (ook Google) heeft al aangekondigd apps voor de Bril te maken. Gecombineerd met een spraak-naar-tekst-programma zou je van een, via Google Plus geïdentificeerd, persoon een doorzoekbaar tekstbestand kunnen aanleggen. Ieder met een Bril kan dat doen. Dat zou je nog als ondersteuning van het eigen geheugen kunnen zien, maar zeer waarschijnlijk zal een deel hiervan in de wolk van Google terecht komen. Tel uit je winst.
Andere wereld
De wereld met de Bril zal een andere wereld zijn, stelt Hurst. Je zult niet weten of je wordt gefilmd of niet en zelfs als je het wel weet, kun je het niet tegenhouden. Nu al kan het wereldwijde web met zijn olifantengeheugen je een hoop last bezorgen bij sollicitaties, maar dat is nog niets vergeleken bij wat ons, volgens Hurst, te wachten staat. “Als iemand wil weten of je ooit iets beledigends of bedreigends hebt gezegd, dan is één enkele zoekopdracht binnen Googles wolk voldoende om onmiddellijk alle documentatie tevoorschijn te toveren over ieder woord dat je ooit hebt uitgesproken binnen gehoorsafstand van een Bril (vooropgesteld, natuurlijk, dat die gegevens op het web gegooid zijn). Daar zouden we eens over moeten nadenken, vindt hij, maar we hijgen we bijna blind achter alle nieuwe snufjes aan. Bij die bril blijft het niet…
De Amerikaanse staat West-Virginia is van plan de Bril in de ban te doen. Dat heeft niet zo veel met de aantasting van de privesfeer van mensen te maken, maar met de veiligheid. Eerder werden de debieltjes in de ban gedaan om die reden.
Filmpje van Google
Bron: Bits of Freedom
De Amerikaanse inlichtingendienst CIA wordt steeds inhaliger. De technische baas van die club, Gus Hunt, meldde onlangs op een congres in New York dat zijn organisatie alles wat er elektronisch wordt rondgebabbeld wil verzamelen en dat zal moeten volhouden. Een stuk informatie krijgt alleen betekenis in relatie met een ander stuk, zei Hunt volgens de Huffington Post. “Omdat je geen punten kunt verbinden die je niet hebt moet je wel alles verzamelen en dat blijven doen.” De opmerking van Hunt, zo gaat de Huffinton Post verder, komt twee dagen nadat de CIA een contract van $ 600 miljoen heeft getekend met Amazon met betrekking tot wolktoepassingen. Het verhaal van Hunt refereerde aan dat type toepassingen. De webkrant concludeert hieruit dat de CIA bezig is met het opslaan en analyseren van grote hoeveelheden gegevens. De dienst maakt er overigens geen geheim van dat zij geïnteresseerd is in wat zij ‘big data’ noemt. 
Hunt verwees in zijn praatje naar het falen van zijn dienst bij het vatten van de ‘ondergoedbommer’ Umar Farouk Abdulmutallab. Het bleek dat de CIA over alle gegevens beschikte om de man in de kraag te vatten, maar toch faalde. Dat is natuurlijk een vrij zwakke onderbouwing van de wens om ‘alle punten’ te kennen. Kennelijk hadden ze die in dit geval wel degelijk.
“Het is nu al bijna mogelijk alle gegevens van mensen te verwerken.” De CIA wenst van elke krummel informatie gebruik te maken, waarvan mensen zich niet eens bewust zijn dat ze die achterlaten. “U weet toch dat U nu al een wandelend sensorplatform bent?”, vroeg hij zijn gehoor. “U zou het moeten weten.”
Hunt maakte wrange grapjes over een toekomst waarin zelfbesturende auto’s mensen dwingen naar de winkel te gaan om melk voor hun echtgenoten te kopen. Over privacy had hij het nauwelijks, maar hij refereerde er wel aan. “De technologie ontwikkelt zich sneller dan de wet en de overheid kunnen bijhouden. Sneller dan U kan bijhouden. Je zou je zelf de vraag moeten stellen: Wat zijn mijn rechten en wie is eigenaar van mijn gegevens?”, aldus Hunt volgens de Huffington Post.
Bron: Huffington Post
Het hoofdkantoor van de CIA in Langley (Virginia)
Als het aan president Obama ligt krijgen de Amerikaanse veiligheidsdiensten de mogelijkheid om in de (elektronische) bankafschriften van de Amerikanen te grasduinen. Financiële instellingen in Amerika zijn al verplicht verdachte financiële handelingen te melden aan de overheid. De gegevens worden opgeslagen in een enorme databank van de Amerikaanse overheid: FinCen. Dan gaat het over het overmaken van grote bedragen, stortingen van meer dan 10 000 dollar en ‘ongebruikelijke’ rekeningen. We praten we dan over jaarlijks zo’n 15 miljoen handelingen. Als Obama zijn zin krijgt, wordt de databank gekoppeld aan het Joint Worldwide Intelligence Communications System waarin Amerikaanse defensie- en justitieinstellingen gevoelige informatie verzamelen. Dit alles staat in het teken van de bestrijding van het terrorisme, oftewel hoe een open en democratische samenleving afglijdt naar een Big-Brotherstaat.
Bron: Wire