Overheid gaat (mogelijk) te ver bij bestrijding webmisdaad

De plannen van de regering om webmisdaad te bestrijden, zijn mogelijk in strijd met het Europees verdrag voor de rechten van de mens, zo stelt de Raad voor de Rechtspraak in een advies (pdf-document). De Raad erkent de behoefte van de overheid meer mogelijkheden te krijgen om webmisdadigers in de kraag te vatten, maar is van mening dat dat de regel onverlet moet laten dat een verdachte niet hoeft mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Met het zogeheten onsleutelingsbevel (bevel de code te leveren voor versleutelde gegevens) zou de overheid die regel overtreden. Minister van jusititie Ivo Opstelten is het daar niet mee eens, maar volgens de Raad zouden rechters daar wel eens anders over kunnen oordelen. De Raad legt er in zijn advies de nadruk op dat de extra bevoegdheden van de politie met alle waarborgen voor zorgvuldigheid, zoals de inschakeling van de rechter-commissaris, zullen worden omgeven.

Bron: Raad voor de Rechtspraak

Verweer Yahoo in PRISM-zaak openbaar

Toch nog enige Amerikaanse gerechtigdheid. Volgens een speciale rechtbank ( het Foreign Intelligence Surveillance Court) mag zoekmachine Yahoo de rechtbankdocumenten openbaren over de dwang van de Amerikaanse overheid gegevens beschikbaar te stellen. De gelegaliseerde gegevensdiefstal speelde in 2008. Uit deze rechtbankdocumenten zou zijn gebleken dat Yahoo zich krachtig heeft verweerd tegen het gerechtelijke bevel gegevens te leveren, zo meldt Webwereld. In 2008 spande Yahoo de zaak aan tegen het afluisterprogramma van de NSA, maar omdat alles rond PRISM in het diepste geheim gebeurt, kwam daar niets van naar buiten.
Yahoo kreeg destijds geen gehoor voor zijn protest, omdat de geheime rechtbank besloot dat het bedrijf overtrokken reageerde onder de bezwering dat een en ander niet in strijd was met het vierde amendement van de Amerikaanse grondwet, dat de Amerikaan bescherming biedt tegen al te lichtvaardig overheidsoptreden bij de uitoefening van haar handhavende taak. Het kan overigens nog maanden duren alvorens de bewuste rechtbankdocumenten daadwerkelijk worden vrijgegeven.

Bron: Webwereld

Ook de winkelier kan je volgen

Spiedende etalagepoppen
Amerika, dat heeft het NSA-schandaal maar weer eens aangetoond, is vaak ons voorland. In dat land van de onbegrensde mogelijkheden bleek deze week, heeft een winkelketen voor opschudding gezorgd door zijn vindingrijke klantvolgsysteem. Niet alleen werd met camera’tjes bekeken hoe de klant zijn weg door de winkel zocht, maar ook werd geprobeerd het wifi-signaal van de slimtel van de klant op te pikken om een specifieke klant te kunnen volgen, zo meldt De Volkskrant. Met de ‘identiteit’ van het mobieltje in combinatie met de kassa-aanslag is nu ook te traceren of die klant ook daadwerkelijk iets gekocht heeft. Via bordjes liet de keten weten wat ze aan het doen waren. Na een half jaar staakte de winkelketen de proef omdat de klanten bleven mopperen.
Camera’s zijn inmiddels gemeengoed, maar de truc met de slimtels is weer een extra dimensie aan de grote honger naar ‘kennis’ van allerlei bedrijven en overheidsinstellingen, zoals de NSA. Die hangen nu nog meestal zichtbaar in de winkel, want in de eerste plaats bedoeld om winkeldiefstal tegen te gaan. Met de Eye See van de Italiaanse etalagepoppenfabrikant Almax, kan de winkelier, bijvoorbeeld, via het etalagepoppenoog  de klant helemaal ‘determineren’, de dief zowel als de gewone klant. Hoeveel vrouwen kwamen er, hoeveel negers, hoe oud ongeveer enzovoorts. Het wachten is dan natuurlijk op herkenning van de klant (al of niet met goede bedoelingen). De volgende Eye See-uitvoering is al voorzien van een microfoon, waarmee gesprekken kunnen worden opgenomen en geanalyseerd. De glazen maatschappij krijgt steeds meer vorm.
In Nederland zullen deze dingen niet gauw worden toegepast, laat de Volkskrant een deskundige zeggen. Volgens het College Bescherming Persoonsgegevens, de nationale privacywaakhond, zijn etalagepoppen met cameraogen of apparaten die slimtels localiseren niet verboden, zolang de verzamelde gegevens maar geanonimiseerd zijn en de winkelier het zijn klanten vertelt.

Bron: De Volkskrant