Volgens Cybernews en Bob Dyachenko, eigenaar van SecurityDiscovery.com, is er een vrij toegankelijke, gigantische bibliotheek ontdekt met gestolen webgegevens. Het zou gaan om zo’n 12 Terabyte aan gegevens die gestolen zijn via Twitter, LinkedIn, Weibo, Tencent en andere platforms en (overheids)instellingen. Lees verder
Er wordt volop gecensureerd in China, ook op het wereldwijde web (schermafdruk Greatfire)
Het heeft even geduurd, maar het lijkt er op dat de censuur van/op het Chinawijde web de gaten heeft gedicht en de Chinese burger de pineut is. In de strijd tegen wat de censor in China als misinformatie beschouwt is die niet te beroerd nu de fysieke locatie van de misinformator openbaar te maken. Het heeft iets van het aloude schandblok en de censor (= de Communistische Partij van China) maakt uit wat ‘schandalig’ is. Lees verder
De Chinese staat bespioneert eigen burgers
Volgens het Franse persbureau AFP betaalt China tweemiljoen mensen om toezicht op internet te houden. Het persbureau citeert officiële media in China. Velen van dit leger internetgluurders zoeken simpelweg op trefwoorden het Chinese web af. Het aantal leden dat deze ‘webpolitie’ zou hebben, was al lang onderhevig aan speculatie. Het is nog maar zeer de vraag of dit cijfer wel het juiste is.
De webgluurders zijn in dienst van de Chinese organisatie voor propaganda, maar ook van commerciële bedrijven. Ondanks dit leger, slaagt de Chinese overheid er niet in de overal in het land voortdurend opklinkende kritiek de mond te snoeren. Eerder al werden Facebook en Twitter in China verboden met het oog op de massa’s kritiek op de Chinese overheid die via deze media naar buiten kwamen. Het heeft niet mogen baten. Ook de eigen twitter-variant Weibo is de laatste tijd aan banden gelegd en klagers en critici en worden hier en daar ook daadwerkelijk aangepakt, maar dat gebeurt vrij willekeurig. Volgens het Chinese hooggerechtshof kunnen internetters drie jaar de bak in draaien voor ‘misleidend’ nieuws dat meer dan 5000 keer is gelezen of meer dan 500 keer is doorgestuurd. China heeft 500 miljoen internetters. Het is niet erg waarschijnlijk dat de Chinese overheid die massa kan temmen, ondanks zijn tweemiljoen ‘webagenten’. Misschien moeten de Chinezen eens bij de NSA op de thee gaan. Op merkelijk is dat het bericht op dit moment (maandag 7 oktober, 22.06 u) van de webstek van de Franse krant Le Monde is verwijderd. De lange arm van de Chinese webpolitie?
Bron: Le Monde
De baas van persbureau Nieuw China Li Congjun met zijn krab
Het lijkt er op of China de publieke opinie digitale oorlog heeft verklaard. In de Franse krant Le Monde wordt gerefereerd aan een verslag in de South China Morning Post van een vergadering van partijpropagandisten waarin president XI Jinping wordt opgevoerd die pleit voor het vormen van een sterk leger om te strijden aan front van de nieuwe media. Het officiële persbureau Nieuw China komt ook met die berichtgeving zonder de oorlogszuchtige kwalificatie te noemen. Deze ‘oorlogsverklaring’ verklaart volgens de krant de jongste ontwikkelingen op dit terrein, met name de arrestaties van verschillende internetters die geruchten zouden hebben verspreid en in verband met andere ontwikkelingen rond Weibo (het Chinese twitter). Een van de gearresteerden, de Chinese Amerikaan Xue Manzi, is aangehouden vanwege veelvuldige hoerenbezoek, maar het lijkt er op dat dat een voorwendsel is. Afgelopen woensdag stelde de baas van Nieuw China, Li Congjun, dat gepubliceerd werd in het Volksdagblad, het orgaan van de communistische partij, dat “(we) er werk van moeten maken om de controle over de publieke opinie over te nemen.(…) Het met harde hand handhaven van de principes van de partij is een belangrijke voorwaarde.”
Bron: Le Monde
WeiboVeel apps ‘lekken’ gegevens en zouden een achterdeur kunnen zijn waardoor onverlaten zich toegang tot je slimme telefoon (slimtel) kunnen verschaffen. Dat is de conclusie van Liang (Dennis) Xu, student aan de universiteit van Californië (Davis), bij een globale analyse van een groot aantal (hij verzamelde er 120 0000) telefoonprogjes voor de Google-telefoon (Android). Dat is geen boos opzet, maar eerder onhandigheid, is het idee van de student. “Dat zijn ontwerpersfouten”, zegt Xu. “De code is bedoeld afgeschermd te zijn, maar is in werkelijkheid openbaar.” Xu heeft niet naar de apps van dde iPhone van Apple gekeken, maar vermoedt dat daar hetzelfde probleem speelt.
Om toegang te krijgen tot de apps moet de onverlaat eerst een stukje code op het beoogde toestel zien te krijgen. Die kan, bijvoorbeeld, verborgen in een overigens handige app zijn, als bijlage voor een e-bericht of via een webkoppeling.
Xu heeft met zijn hoogleraar informatica Zhendong Su en bezoekend hoogleraar Linfeng Liu van de Chinese Xi’an Jiatong-universiteit een aantal relatief veel gebruikte progjes die heftig ‘lekten’ nader onderzocht. Handcent SMS is een berichten-app. Xu ontdekte dat een onverlaat ook toegang tot persoonlijke info van de app kan krijgen, inclusief de, met wachtwoord ‘beveiligde’, privéberichten.
WeChat is een babbeldienst die vooral in China populair is en die lijkt op soortgelijke diensten van Yahoo en AOL (America on Line). De dienst werkt op de achtergrond en meldt als er berichten zijn. De dienst kan met een kwaadaardige code uitgezet worden, terwijl de gebruiker denkt dat die nog steeds werkt.
Weibo, de Chinese tegenhanger van Twitter, blijkt ook gevoelig voor kwaadaardige code. Eenmaal op het beoogde toestel maakt de code de kwaadwillende mogelijk zelf berichtjes te sturen.