Uit een recent onderzoek blijkt dat veel grote luchthavens hun webstekken en webtoepassingen nauwelijks beveiligen. Van de honderd geteste vliegvelden hadden er 97 niet hun passagiergegevens beveiligd, maar ook niet de eigen gegevens zoals zelfs wachtwoorden en boekhoudgegevens. Het lijkt verstandig op vliegvelden wifi te vermijden. Alleen Schiphol, Helsinki-Vantaa het het vliegveld van Dublin doorstonden de test. Lees verder
Webaanvallen vormen een steeds grotere bedreiging voor de internetgebruiker. (afb: Kaspersky)
Chrome, de webstruiner van Google, zal je in de nieuwe versie 63 niet alleen waarschuwen als je slachtoffer bent van webaanvallen, maar zal je ook daartegen beschermen. Het gaat dan om aanvallen van een ‘bemiddelaar’ (man-in-the-middle’). Het slachtoffer zelf heeft niks de gaten bij zo’n operatie.
Lees verder
Beveiliging van het webverkeer is nog steeds mensenwerk en dat betekent dat er fouten in zitten waar louche types als NSA-spionnen en webboeven misbruikt van kunnen maken om hun euvele daden uit te voeren. Zo bleek ook het protocol voor communicatiebeveiliging TLS niet waterdicht. Het wordt nu Transport Layer Security-protocol drastisch op de schop genomen worden. De versie zal dit of komend jaar beschikbaar komen. Lees verder
De Apple-winkel in Peking
Volgens medewerkers van een de Chinese organisatie Great Fire zouden Chinese staatskrakers de ‘wolk’ van Apple (iCloud) hebben ‘aangevallen’. De aanval zou gister zijn begonnen, op de dag dat de nieuwe iPhone in China officieel werd uitgebracht. De aanval zou van het type man-in-het midden zijn. Dat betekent dat het verkeer tussen de wolk en de gebruikers wordt onderschept door een kwaadwillende derde.
Lees verder
Lavabit-oprichter Ladar Levison
Een federaal Amerikaans hof heeft het beroep van de inmiddels gestaakte onderneming Lavabit verworpen. Lavabit was het bedrijf dat beveiligde e-postdiensten aanbood, waar, onder veel meer, klokkenluider Edward Snowden gebruik van zou hebben gemaakt. Lavabit wenste niet mee te werken aan het vrijgeven van de metadata van een bepaalde gebruiker (zoals ‘van’ en ‘aan’ en de IP-adressen), ondanks een gerechtelijk bevel. Het zou om het Lavabit-profiel van Snowden gaan. De uitspraak heeft geen betrekking op de belangrijke vraag of bedrijven de codesleutel van het beveiligingssysteem aan de overheid moeten geven als het om een verdachte persoon gaat. Lees verder
De uitgangen van het Tor-netwerk (Exit relay) zijn kwetsbaar, niet het Tor-netwerk zelf (afb: uit artikel P.WInter & S.Lindskog)
Een, naar ze denken, Russische ‘luistervink’ was geïnteresseerd in het Facebookgedrag van gebruikers van het anonieme Tor-netwerk, zo concludeerden Philipp Winter en Stefan Lindskog van de Zweedse Karlstad-universiteit. Ze analyseerden vier maanden lang de rond 1000 uitgangen van uiennetwerk en vonden dat 25 daarvan waren besmet of verkeerd geconfigureerd. 19 daarvan waren voorzien van een nepcertificaat om een middelmanaanvallen te kunnen uitvoeren. Het leek er op of de Rus (of groep Russen) vooral geïnteresseerd was in het Facebookgedrag van de aangevallenen, maar dat zou ook bewust kunnen zijn gedaan om ontdekking te voorkomen. Overigens waren alle 25 uitgangen door Tor-beheerders aangeduid als ‘slechte’ (want gecompromitteerde) uitgangen. Winter: “Deze 25 vonden we, maar er kunnen er meer zijn die we niet gevonden hebben.”
Lees verder
Zes jaar geleden vonden twee kryptografische onderzoekers van Microsoft een raar lek in een versleutelingssysteem (een getallengenerator) voor de Amerikaanse overheid. Het tweetal, Dan Shumow en Niels Ferguson, vonden een ‘‘achterdeur’ via welke een derde de code kon breken. Sedert de onthullingen van Edward is bevestigd wat iedereen al vermoedde: die achterdeur was daar aangebracht door de NSA. Het bleek nog erger te zijn. De NSA dwong (en dwingt?) makers van beveiligingssystemen zwakheden in te bouwen, zodat de veiligheidsdienst er altijd ‘in’ zou kunnen komen.
De documenten laten zien dat de NSA de versleuteling kan kraken van alledaagse beveiligingssystemen zoals SSL (Secure Sockets Layer) en de virtuele private netwerken (VPN), die veel bedrijven gebruiken ter beveiliging van hun vertrouwelijke communicatie. Diensten als de NSA brengen daar tegenin dat terroristen dezelfde diensten gebruiken als Amerikanen en het dus noodzakelijk is die berichtgeving te kunnen ontsleutelen. Bij een toenemende webspionage, ook door China en Rusland, kan de NSA het zich niet veroorloven grote stukken van het web te negeren, is het verweer.
Die nieuw verworven wetenschap knaagt natuurlijk aan het vertrouwen dat mensen en bedrijven in de beveiligingsbranche hebben. De jongste onthullingen rond het NSA-schandaal leren dat de dienst beschikt over een grote databank met gegevens hoe beveiligingsprogrammatuur en -systemen kunnen worden ontsleuteld.
David Dampier, hoofd computerbeveiligingsonderzoek van de staatsuniversiteit van Mississippi vindt dat niet best, maar het verbaast hem niks. “Er is geen versleuteling te bedenken die 100% waterdicht is. Wat een bedrijf je ook verkoopt, de code kan gebroken worden.“ Volgens gelekte gegevens over de begroting van de NSA in de New York Times, zou de dienst met zowel Amerikaanse als buitenlandse it-bedrijven hebben samengewerkt. “De veranderingen in ontwerp hebben de systemen ‘hanteerbaar’ gemaakt.”, staat ergens in die documenten.
“Als dit waar is”, zegt beveiligingsdeskundige Daniel Castro van ITIF, “dan is dat een pervertering van de democratie. Dit is slecht voor de concurrentiepositie van Amerikaanse bedrijven.” Castro schreef vorige maand in een rapport dat het hele NSA-schandaal de Amerikaanse bedrijven die digitale opslagruimte aanbieden (‘wolk’) in drie jaar 35 miljard dollar (zo’n 26 miljard euro) kunnen gaan kosten.
De getallengenerator uit het begin van dit verhaal, de Dual_EC_RNG, was nauwelijks een succes. De versleutelaar was traag, klunzig, maar wordt onderdsteund door het besturingssysteem Windows. Microsoft zei in het verleden de overheid nooit directe, vrije toegang gegeven te hebben tot klantgegevens, zegt dat ook vandaag nog, maar misschien was dat ook helemaal niet nodig.
Inmiddels is volksvertegenwoordiger Rush Holt van plan wetgeving op gang te brengen die de ongebreidelde nieuwsgierigheid van diensten als de NSA aan banden moet leggen. “We betalen ze om te spioneren, maar als dat betekent dat beveiligingsprogrammatuur ingebouwde zwakheden heeft dan is dat een ondienst”, zei hij in de New York Times. Niet opgehelderd is hoe het mogelijk is dat de beveiligingsbedrijven zich hebben laten ringeloren daar de NSA, vooral wat de niet-Amerikaanse bedrijven betreft. Waar zou die dienst mee gedreigd hebben?
Bronnen: Wired, New York Times