Bradley Manning, de militair die in Irak grote hoeveelheden Amerikaanse overheidsdocumenten lekte naar het WikiLeaks van Julian Assange , is door een militaire rechtbank veroordeeld tot 35 jaar gevangenisstraf. De eis was 60 jaar, het maximum 90. Zo beschouwd heeft Manning nog geluk gehad.
Volgens de aanklager, kapitein Joe Morrow, zou er geen soldaat in de geschiedenis van het Amerikaanse leger zijn geweest die een zo grote minachting voor dat instituut heeft getoond. Naast de celstraf werd Manning in rang verlaagd, oneervol uit het leger ontslagen en moest hij zijn loon inleveren. Hij hoefde, godlof, niet de $ 100 000 boete te betalen die geëist werd. Het vonnis is met aftrek van de bijna 3,5 jaar die Manning al in voorarrest zit. Verder kreeg hij nog 112 dagen korting, omdat hij het eerste jaar van zijn detentie slecht was behandeld. Daar was kennelijk ook de rechter, kolonel Denise Lind, van overtuigd geraakt. Manning heeft recht op voorwaardelijke vrijlating als eenderde van zijn straf er op zit. Dat is over ongeveer 9 jaar als hij 33 is.
Het vonnis moet nog bevestigd worden. Hij heeft ook nog de mogelijkheid van beroep bij een hoger militair gerechtshof. De Amerikaanse organisatie van burgerrechten, de ACLU, vindt de straf veel te zwaar. “Als het verstrekken van informatie aan pers en publiek veel zwaarder gestraft wordt dan het martelen van gevangenen of doden van burgers, dan is er iets heel erg mis met ons rechtssysteem”, zei Ben Wizner van de UCLA. “Een rechtssysteem dat geen onderscheid maakt tussen het lekken in publiek belang en landverraad zal niet alleen onjuiste uitkomsten geven, maar zal het publiek kritische informatie onthouden die wezenlijk is voor het functioneren van een democratie.”
Manning, die zich al verontschuldigd heeft voor zijn daden, beoogde daarmee het publieke debat te ontketenen over de rol van militairen in het buitenland en van het buitenlandse beleid van de VS in het algemeen. Hij kwam tot zijn daad, omdat hij ontdekte dat veel dat het leger hem (en het publiek) vertelde niet waar was. Veel van de documenten die hij doorsluisde naar WikiLeaks hadden betrekking op de militaire activiteiten in Irak en Afghanistan. Manning kreeg ook informatie te pakken over de, onberechte, gevangenen in Guantanamo-baai op Cuba. Hij ontkende dat zijn acties een gevaar zouden zijn geweest voor de nationale veiligheid van de VS. Manning nam tijdens een verlof in januari 2010 contact op met de Washington Post en de New York Times, maar de kranten namen hem niet serieus en/of toonden geen interesse. Manning houdt vol dat niemand bij WikiLeaks hem onder druk heeft gezet om (meer) informatie te leveren. Dat hij dat deed was zijn eigen beslissing.
Bron: Wired
