Mag censuur? Tja, in een eerste reactie zou je, als oprecht democraat, ‘nee’ zeggen, maar wat is je antwoord als het gaat om de vertoning van een executie of een verkrachting?Twitter heeft gebruikers die beelden van de onthoofding van de Amerikaanse fotograaf James Foley (tenminste, dat wordt aangenomen) presenteren, de toegang tot het miniblog ontzegd.  Ik denk dat er weinig weldenkende mensen zijn die dat een abjecte daad van Twitter vinden. Je kunt echter ook zeggen dat dit een opzetje is naar een kwalijke praktijk. Moge in dit geval, zoals gezegd, de censuur redelijk worden geacht, wat volgt? En vooral: wie bepaalt wat niet door de beugel kan?

Bij de oude papieren media bestond altijd al een soort zelfcensuur. Zo worden foto’s van slachtoffers van gewelddaden zelden vertoond en dan nog met de grootste prudentie. Op het wereldwijde web kan echter veel meer en er draaien oneindig veel meer mensen aan de knoppen. De media zijn ‘gedemocratiseerd’, maar dat betekent ook dat steeds vaker voorheen niet vertoonde zaken te zien zijn. Is het niet via Twitter, dan is er altijd wel ergens een plek op het wereldwijde web te vinden waar je je gruwelijke beeld kwijt kan. Tot nu toe had Twitter zich verre gehouden van censuur, met de gedachte dat het miniblog een platform is en geen uitgeverij. De sociale media hebben tegenwoordig een grote invloed op allerlei maatschappelijke zaken. Het vervelende is dat de Googles, Twitters en Facebooks zelf de regels maken.