Rohan Padte (l) en Ash Bhat

Ash Bhat en Rohan Phadte zijn twee studenten informatica aan de universiteit van Californië in Berkeley. Er schijnt in de sociale media nogal wat ‘verkeer’ te worden gegenereerd door machines. Zo vermoedde Bhat dat de vurige patriot Jen (@patriotJen) een twitterrobot was. Inmiddels heeft het tweetal een extensie voor de websurfer Chrome van Google gemaakt, waarmee je kunt controleren of je, hoogstwaarschijnlijk, met een mens of een machine te maken hebt: botcheck.me. Die houdt zich echter uitsluitend bezig met de politiek, de Amerikaanse. Er zijn meer botmeters op de kust, overigens.

Bhat vermoedde dat @patriotJen een ‘bot’ was: ‘haar’ tweets waren louter retweets en haar profiel leek een regelrechte kopie van wat een Trump-aanhanger hoorde te zijn met hekjes als AmericaFirst, LockHerUp, BuildtheWall en meer van die ongein.
Hij wist het niet zeker, natuurlijk. Ook te goeder eer en naam bekend staande organisaties maken gebruik van (vormen van) automatisering om hun twitterprofiel te vullen. Facebook probeert tenminste nog te achterhalen of gebruikers van het medium ook een mens is en geen machine, maar Twitter vraagt alleen maar een telefoonnummer of @dres. Ook kunnen gebruikers van buiten bij de Twitter-gegevens om profielen op achtenswaardige gronden te automatiseren, maar dat betekent dat dat podium kwestbaar is voor misbruik door robots die, bijvoorbeeld, nepnieuws verspreiden of proberen verkiezingen te beïnvloeden. Het is dan net of de zo verspreide meningen een groot draagvlak hebben.

De twee studenten, die samen het bedrijfje RoBhat hebben opgericht, konden iets waartoe Twitter kennelijk onmachtig was. Ze lanceerden een tegenaanval door de robotprofielen aan de kaak te stellen. Met botcheck.me in Chrome krijg je de mogelijkheid om vast te stellen of je met een mens of met een machine te maken hebt en de botmeter schijnt ook nog te kunnen leren van zijn/haar ervaringen. Zoals gezegd is deze robotdetector vooral gericht is op de politiek, de Amerikaanse.

Meer botmeters

Het tweetal bevindt zich in gezelschap. Er zijn meer ‘botmeters’ in omloop. Aan de universiteit van Indiana is de Botometer ontwikkeld om Twitter-profielen te wegen. Er is Hamilton 68, een toepassing die conversaties tussen van automatisering verdachte profielen opspoort. Er zijn er meer, vooral ontsproten aan academische instituten.
Het verschil is dat het duo het in de provocatie zoekt. Ze spelen voor de kwetterveldwachter Bromsnor: we zetten de boosaardige bots te kijk op het virtuele marktplein, ter lering ende vermaak.
Twitter zegt er al het mogelijke aan te doen de trollen te verjagen. In september zijn 200 profielen gesloten, omdat ze banden hadden met Ruslandgezinde Facebookgebruikers. Dat is vreemd. Mag je niet eens meer Ruslandgezind zijn zonder verdacht te worden? Buitendien is 200 op een totaal van ruim driemiljoen verdachte profielen per week wel erg karig.

Twitter zegt dat de voorstellen van onderzoekers van buiten weinig hout snijden: onnauwkeurig en methodologisch niet in de haak. Volgens Fil Menczer van de universiteit van Indiana die zich met nepinformatie in de sociale media bezig houdt, is die kritiek niet helemaal onterecht. Twitter heeft inmiddels 1,9 miljoen dollar uitgeloofd voor onderzoekers die met een oplossing komen, hetzelfde bedrag dat Twitter zou hebben verdiend aan de advertenties van Russia Today. Menczer kan dat wel waarderen: “Ze kunnen ook veel goeie mensen inhuren, maar dat is niet hetzelfde als een beroep doen op een grote gemeenschap die hier over nadenkt. Je kunt niet iedereen inhuren.”

Censuur?

Bhat en Padte denken te kunnen helpen. Ze denken met hun botmeter de Russische bemoeienis te kunnen terugdringen, maar daarmee komen ook de problemen. Wat als iemand valselijk wordt beschuldigd een machine te zijn? En, zoals ik al zei, wie bepaalt wat de schreef is? Is Ruslandgezindheid voldoende om te worden gedumpt? En hoe zit het dan met Amerikagezindheid en Chinagezindheid? Waar houdt het tegenhouden van kwaadaardigen op en begint de censuur?

Eerder verzon het tweetal ook al Newsbot om feit en fictie te scheiden in de berichtentoepassing van Facebook. Ze timmeren aan stevig aan de weg, maar het blijft oppassen.

Bron: Wired