Wat gebeurt er met een tekst die je als commentaar schrijft op een foto van een vriend op Facebook, maar die je, bij nader beschouwing, toch maar niet publiceert. Wat jou betreft niks, maar Facebook houdt zich het recht voor de ongepubliceerde teksten ook te gebruiken voor zijn analyses, zo meldt het Franse dagblad Le Monde op gezag van het Amerikaanse webdagblad Slate.

Die analyses zouden zijn uitgevoerd in juli vorig jaar bij zo’n viermiljoen Engelstalige Facebookers. Het ging de Facebookanalytici om het fenomeen zelfcensuur. Het blijkt dat Facebook alles registreert als er meer dan vijf letters worden ingetikt, hoewel de niet gepubliceerde teksten niet op de Facebookservers zouden worden opgeslagen (hoewel het technisch wel mogelijk is die boven water te halen). Autocensuur zou dan zijn: alles dat niet na tien minuten publiek wordt gemaakt. Het onderzoek zou anoniem zijn geweest, zo schrijven de Facebook-analisten.

Zelfcensuur schijnt veel voor te komen. Zo’n 71% van de bijna 4 miljoen Facebookers heeft in de 19 dagen die het onderzoek duurde minstens een bericht niet geplaatst. Waarschijnlijk was dat cijfer hoger geweest als ze langer hadden gesnuffeld, vermoeden de analytici, maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. Volgens Slate is het onderzoek minder onschuldig dan het lijkt. Dit onderzoek toont aan dat Facebook meer van zijn klanten weet dan die denken. Zo’n niet gepubliceerd bericht zou ook nog eens rijk aan metadata kunnen zijn, anders dan dat de gebruiker het niet wilde publiceren. Het gaat bij Facebook om het meten van het vertrouwen. Voor Facebook is zelfcensuur pijnlijk, want een teken van wantrouwen, maar is Facebook zelf dat vertrouwen waard?

“De gebruikers van Facebook verwachten niet dat hun niet-gepubliceerde teksten bewaard kunnen worden”, stelt Slate, die stelt dat Facebook in zijn voorwaarden het alleen heeft over gedeelde teksten. Volgens Facebook is het niet publiceren van een tekst een actie als willekeurig elke andere. Facebook Frankrijk zegt dat dit soort onderzoek er op gericht is het de gebruikers naar de zin te maken. Het onderzoek is anoniem en er zijn geen ongepubliceerde teksten bekeken. Absoluut niet.

Bron: Le Monde