Er gaat een rilling door het drukbezochte restaurant, vol met, vooral, jonge, modieus geklede mensen. Er komt iemand met een raar soort bril op zijn haakneus binnen. Of bril, eigenlijk is het een soort loos montuur. Zelf ziet hij er ook een beetje als een sukkel uit met kleren die volslagen uit de mode zijn en hij loopt als een zonderling steeds in zichzelf te mompelen.
Het is echter niet zo maar een bril en de drager is minder een sukkel dan ie lijkt. Het is dé Bril (met een hoofdletter). Al jaren heeft Google de technomafferiken (en dat zijn toch de meeste jonge mensen) euforisch gemaakt met die Bril. Weg met het gestuntel met onhandige debieltjes, die om onbegrijpelijke redenen slim werden genoemd. Dit is een apparaat waar ik altijd alles bij de hand heb, niet geprojecteerd op een lullig schermpje van een paar centimeter, maar in mijn blikveld. Ik hoef me nooit meer af te vragen wie daar nu weer voor me staat of wat ik nu weer gemist heb. Elke bericht kan onmiddellijk getoond worden. Ik kan het hele wereldwijde web in één keer in mijn eigen analoge blikveld krijgen.
De rilling van de bezoekers van dat restaurant kan ook een andere oorzaak hebben. Met de Bril kun je ook ongemerkt filmpjes opnemen. Gecombineerd met beeldherkenning en het koppenbestand van Google via, bijvoorbeeld, Picasa, weet de brildrager razendsnel wie er in het restaurant zit. Misschien ook waar die werkt en woont en wat zijn, heel ouderwets, mobiele nummer is. Mag iedereen dat weten? We hebben toch niks te verbergen? Dat is een grap. Veel mensen realiseren niet hoe veel ze te verbergen hebben.
Mark Hurst, oprichter van privacywaakhond Creative Good, heeft daar eens zijn gedachten over laten gaan. In nrc.next stond een bewerkte weergave van die overpeinzingen. 
De belangrijkste ervaringsvraag met de Bril is niet hoe het is om die op te hebben, vindt Hurst, maar hoe het is om bij iemand in de buurt te zijn die de Bril op heeft. Wat is die aan het doen? Met wie deelt hij/zij die gegevens? Spooky, zou Dame Edna zeggen. Wat Glass zo uniek maakt, zegt Hurst, is dat het een Google-project is. Google heeft het vermogen om de Bril te combineren met zijn andere technologieën, met zijn wolk, met de id-databank van Google Plus. Mark Zuckerberg van Facebook (ook Google) heeft al aangekondigd apps voor de Bril te maken. Gecombineerd met een spraak-naar-tekst-programma zou je van een, via Google Plus geïdentificeerd, persoon een doorzoekbaar tekstbestand kunnen aanleggen. Ieder met een Bril kan dat doen. Dat zou je nog als ondersteuning van het eigen geheugen kunnen zien, maar zeer waarschijnlijk zal een deel hiervan in de wolk van Google terecht komen. Tel uit je winst.
Andere wereld
De wereld met de Bril zal een andere wereld zijn, stelt Hurst. Je zult niet weten of je wordt gefilmd of niet en zelfs als je het wel weet, kun je het niet tegenhouden. Nu al kan het wereldwijde web met zijn olifantengeheugen je een hoop last bezorgen bij sollicitaties, maar dat is nog niets vergeleken bij wat ons, volgens Hurst, te wachten staat. “Als iemand wil weten of je ooit iets beledigends of bedreigends hebt gezegd, dan is één enkele zoekopdracht binnen Googles wolk voldoende om onmiddellijk alle documentatie tevoorschijn te toveren over ieder woord dat je ooit hebt uitgesproken binnen gehoorsafstand van een Bril (vooropgesteld, natuurlijk, dat die gegevens op het web gegooid zijn). Daar zouden we eens over moeten nadenken, vindt hij, maar we hijgen we bijna blind achter alle nieuwe snufjes aan. Bij die bril blijft het niet…
De Amerikaanse staat West-Virginia is van plan de Bril in de ban te doen. Dat heeft niet zo veel met de aantasting van de privesfeer van mensen te maken, maar met de veiligheid. Eerder werden de debieltjes in de ban gedaan om die reden.
Filmpje van Google
Bron: Bits of Freedom