Niet alleen in Nederland wordt er gekeken of je progjes op telefoons kunt gebruiken om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Ook Frankrijk overweegt dat, waarbij gemeld moet worden dat de beperkingsmaatregelen in Frankrijk veel verder zijn gegaan dan in Nederland. Diverse instanties en organisaties hebben al gewaarschuwd voor deze ‘covidspionnen’, maar dat lijkt overheden niet te ontmoedigen om door te gaan op dit pad.

Italiaanse politici hebben voorgesteld bloed van mensen op covid-antilichamen te onderzoeken voor ze uit hun opsluiting weg mogen. In Amerika heeft Trump voorgesteld contacten tussen mensen op te sporen voor de Amerikanen weer naar school en werk mogen. In Frankrijk zal de opsluiting nog zeker een maand duren. Ook daar willen politici een volgsysteem introduceren dat mensen informeert wie met een besmet iemand contact heeft gehad. Het begint al een beetje op een heksenjacht te lijken.
In Frankrijk is die opsluiting vrij rigoureus. Zo’n 67 miljoen Fransen zijn aan huis gebonden en de bedrijvigheid ligt er op zijn gat. Het punt is dat de aanpak van Aziatische landen zoals China en Zuid-Korea succesvoller geweest lijkt te zijn (geweest) bij de bestrijding als het gaat om het aantal doden. Dat gebeurde veelal met behulp van (dwang)maatregelen die in het westen moeilijk te verteren zouden zijn.
Een van die middelen was het digitaal volgen van besmetten. In Zuid-Korea, bijvoorbeeld, kon iedereen zien waar die zich bevonden en met wie ze contact hadden. In China werden bij toegangspoortjes tot, bijvoorbeeld, de metro sensoren geïnstalleerd die hardop meldden wat de temperatuur was van de persoon die het poortje passeerde.
Een progje dat is ontwikkeld door het nogal dictatoriale regime van Singapore lijkt een voorbeeld te zijn dat de aandacht heeft getrokken van Frankrijk, Duitsland en andere Europese landen. In Zuid-Korea stelt epidemiloog Ki Mo-ran dat als je weet wie er besmet is en waarmee die besmette contact heeft (gehad) je niet de hele economie op slot hoeft te doen. Hij is ook adviseur van de Zuid-Koreaanse regering. Ki stelt, zoals ook hier voorstanders doen, de vraag: wat is nu belangrijker gezondheid of privacy?. Dat lijkt me duidelijk een retorische truc.

Trace together

Terwijl de Franse president Macron volhoudt dat de coronacrisis geen gevolgen zou mogen hebben voor de democratische verworvenheden lijkt de Franse overheid over te hellen naar de minst ‘indringende’ volgapp uit Singapore>TraceTogether. Het progje, in Frankrijk StopCovid genoemd, zou geen locaties of bewegingen registreren, maar gebaseerd zijn op bluetoothtechnologie zoals die ook in Nederland voorgestaan wordt door de overheid. Lubach had er afgelopen zondag aandacht voor.
Installering van de toepassing zou zijn gebaseerd op vrijwilligheid. De vraag is wel wat die benadering van waarde is voor de bestrijding van het virus. Iemand moet ook zelf aangeven of ie besmet is. Om effectief te zijn zou de toep door driekwart van de bevolking moeten worden gebruikt. Zelfs in het halfdictatoriale Singapore is de deelname nooit boven de 20% uit gekomen.

De Autoriteit Persoonsgegevens in Nederland is uiterst kritisch. Die stelt dat je privacy niet zo maar opzij kan schuiven. De AP gaat ook beoordelen of de zeven coronaprogjes die de regering nu op het oog heeft ook door de privacybeugel kunnen. Over een paar dagen zal de AP daar uitsluitsel over geven.

Bron: New York Times