Michael Ratner, Amerikaans raadgever van Wikileaks (foto: Wikicommons)
Google, dat uit idealisme geboren bedrijf, is inmiddels ver van zijn ideële wortels afgedreven. Officieel spreekt het bedrijf schande van de grootschalige afluisterpraktijken van schandaalclub NSA, maar zelf hengelt het bedrijf naar believen in je elektronische gmail-post en is het niet te beroerd samen te werken met tamelijk lugubere overheidsdiensten als de FBI. Wikileaks, de eerste grote ‘hengelaar’ naar andermans berichten op internet, dreigt Google voor de rechter slepen, omdat het bedrijf gmail-berichten van medewerkers van Wikileaks heeft doorgegeven aan de Amerikaanse opsporingsdienaren. Zo gluiperig.
Het onderzoek van de FBI, waarin de verzoeken aan Google passen, is tweeënhalf jaar geleden in het geniep gestart. Wikileaks-advocaat en Spaans onderzoeksrechter Baltasar Garzón stelt dat het niet alleen om Google gaat. Volgens de Garzón is het bevel waarmee de FBI Google de gegevens afdwong willekeurig en illegaal. “Elke informatie uit die actie moet beschouwd worden als illegaal. Ik weet niet welke gekte, welke wanhoop er in de VS heersen om zo te handelen, maar dit is een duidelijke verkrachting van rechten.”
Google zit een beetje in zijn maag met de kwestie. “We hebben vele bevelen met betrekking tot Wikileaks aangevochten.” Michael Ratner, lid van het juridische team van Wikileaks, zegt Google een brief gestuurd te hebben met de vraag waarom het zo lang heeft geduurd voordat Wikileaks van het bevel op de hoogte werd gesteld. Volgens Google mocht het bedrijf dat niet eerder vrijgeven. Ratner stelt dat het onduidelijk is of Google naar de rechter is gestapt om het gerechtelijke
bevel aan te vechten. De FBI had drie Wikileak-mensen op het oog: journalist Sarah Harrison, woordvoerder en journalist Kristinn Hrafnsson en hoofdredacteur Joseph Farrell. Harrison vertelde op een persconferentie in Genève, waar Wikileaks de zaak openbaar maakte, dat niemand bij de organisatie gevoelige informatie verstuurt via gmail, maar de Amerikaanse speurders zochten op de persoonlijke accounts naar zaken die ze konden helpen Wikileaks te ‘nagelen’. Eerder in 2011 heeft Twitter aangetoond dat het wel degelijk effect kan hebben als de slachtoffers tijdig worden verwittigd en de zaak bij de rechter wordt aangekaart. Hoewel het beroep op de rechter niets uithaalde, kon Twitter zijn gebruikers waarschuwen dat er gegevens waren overhandigd en ook welke.
Bron: the Guardian